معنی سنگ سبو - جستجوی لغت در جدول جو

سنگ سبو

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از سنگ صبور — تصویر سنگ صبور

سنگ صبور

سنگ سخت و عظیم که در یک جا ثابت و پا برجا باشد و حوادث روزگار را تحمل کند و از آن به بردباری و شکیبایی مثل می زنند، سنگی افسانه ای که مردم درد دل خود را برای او بازگو می کرده اند

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از سنگ ساو — تصویر سنگ ساو

سوهان، سنگی که برای تیز کردن کارد یا شمشیر و مانند آن به کار می رود، فسان، فسن، سان، سان ساو، سامیز، مسنّ

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از سنگ رو — تصویر سنگ رو

گستاخ، بی شرم، بی حیا، سخت رو

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از سنگ و سبو — تصویر سنگ و سبو

سنگ و سبو

دو چیز ضد و مخالف یکدیگر نظیر سنگ و شیشه یا آتش و پنبه، برای مثال چشم اگر با دوست داری، گوش با دشمن مکن / عاشقی و نیک نامی سعدیا سنگ وسبوست (سعدی۲ - ۳۵۲)

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از سنگ سا — تصویر سنگ سا

چیزی که با آن سنگ را می ساییدند، سنگ تراش

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از سنگ سبویه — تصویر سنگ سبویه

سنگ سبویه

دانه ای درشت، سفت و سخت شبیه سنگ که در غلافی شبیه غلاف باقلا قرار دارد و از گیاهی به همین نام به دست می آید و در طب قدیم برای معالجۀ بیماری های پوستی به کار می رفته

فرهنگ فارسی عمید

سنگ برنده. حجار. آنکه سنگ از کوه و جز آن برد. سنگلاخ. (ناظم الاطباء) ، هم سفر و رفیق سفر. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(سَ بَ)

محکم. (غیاث) :
دو برج رزین زین دز سنگ بست
ز برج ملک دوردرهم شکست.
نظامی.
چو زد کوزه بر حوضۀ سنگ بست
سفالین بد آن کوزه حالی شکست.
نظامی.
در آن کوش از این خانه سنگ بست
که همسنگ این سنگی آری بدست.
نظامی.
، ثابت. پابرجا:
در آن خطه بود آتشی سنگ بست
که خواندی خودی سوزش آتش پرست.
نظامی.
، میوه که هنوز نارسیده باشد و اثر خامی در او ظاهر شود. (غیاث)

محکم. (غیاث) :
دو برج رزین زین دز سنگ بست
ز برج ملک دوردرهم شکست.
نظامی.
چو زد کوزه بر حوضۀ سنگ بست
سفالین بد آن کوزه حالی شکست.
نظامی.
در آن کوش از این خانه سنگ بست
که همسنگ این سنگی آری بدست.
نظامی.
، ثابت. پابرجا:
در آن خطه بود آتشی سنگ بست
که خواندی خودی سوزش آتش پرست.
نظامی.
، میوه که هنوز نارسیده باشد و اثر خامی در او ظاهر شود. (غیاث)

لغت نامه دهخدا

(سَ بَ)

نام محلی کنار راه مشهد به کاریز میان چم آباد و حاجی آباد در سی و هشت هزار و هشتصد گزی مشهد. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

(سَ بُ)

دهی است از دهستان تبادکان بخش حومه شهرستان مشهد. دارای 290 تن سکنه است. آب آن از قنات و رودخانه. محصول آنجا غلات و شغل اهالی زراعت و مالداری است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

(سَ)

دهی است از دهستان صالح آباد بخش جنت آباد شهرستان مشهد، واقع در 5 هزارگزی شمال خاوری صالح آباد که دارای 119 تن سکنه است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

(سَ گِ نَ / نُو)

سنگی است شفاف و سفید مصنوع یا طبیعی که آنرا تراش الماس دهند و فص نگین کنند. شیشه یا بلور مصنوع که از آن نگین انگشتری کنند. (یادداشت بخط مؤلف). قسمی سنگ شفاف سفید چون الماس، کم قیمت که بتراشند و از آن انگشتری و دیگر زینتها کنند. (حدود العالم)

سنگی است شفاف و سفید مصنوع یا طبیعی که آنرا تراش الماس دهند و فص نگین کنند. شیشه یا بلور مصنوع که از آن نگین انگشتری کنند. (یادداشت بخط مؤلف). قسمی سنگ شفاف سفید چون الماس، کم قیمت که بتراشند و از آن انگشتری و دیگر زینتها کنند. (حدود العالم)

لغت نامه دهخدا

(سَ سُ)

که سم او از زفتی و سختی چون سنگ باشد:
پس پای او شد که بنددش دم
خروشان شد آن بارۀ سنگ سم.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

(سَ گِ سَ)

حجرالکلب. رجوع به همین کلمه شود

لغت نامه دهخدا

دهی است جزء دهستان وسط بخش طالقان شهرستان تهران. دارای 277 تن سکنه. محصول آنجا غلات، سیب زمینی، میوه جات. شغل اهالی زراعت است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1)

لغت نامه دهخدا

(سَ گُ دَ / دِ)

برآوردۀ با سنگ چنانکه دیوارۀ چاهی یا کنار رودی. (یادداشت بخط مؤلف) : و علل و مشرف و شحنه پدید کرده بوده حاصل برای عمارت سنگ بست و پل. (تاریخ طبرستان).
ز مهد زر و گنبد سنگ بست
مهیاش کردند جای نشست.
نظامی

لغت نامه دهخدا

(سَ)

سنگلاخ. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

(سَ)

دهی است از دهستان جرگلان بخش مانۀ شهرستان بجنورد. دارای 138 تن سکنه. آب آن از قنات. محصول آنجا غلات. شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

سنگ صبور

(سَ گِ صَ)

سنگ افسانه ای که غم های خویش بر آن شمردندی و سنگ چون بلاگردانی بترکیدی. (یادداشت بخط مؤلف). سنگ اساطیری که اندوه های مردم را می شنیدی و غمخوار آنان بود. (فرهنگ فارسی معین). اصولاً سنگ به ’صبوری’ و تحمل مثل است. قیاس کنید با صخرۀ صماء در عربی. (فرهنگ فارسی معین) :
گرچه چون سنگم صبور و سیم ساعد لیک هست
سیمگون اشکم فزوده سنگ هر شب تا سحر.
انوری (از فرهنگ فارسی معین).
رجوع به سنگ سبو شود

سنگ افسانه ای که غم های خویش بر آن شمردندی و سنگ چون بلاگردانی بترکیدی. (یادداشت بخط مؤلف). سنگ اساطیری که اندوه های مردم را می شنیدی و غمخوار آنان بود. (فرهنگ فارسی معین). اصولاً سنگ به ’صبوری’ و تحمل مثل است. قیاس کنید با صخرۀ صماء در عربی. (فرهنگ فارسی معین) :
گرچه چون سنگم صبور و سیم ساعد لیک هست
سیمگون اشکم فزوده سنگ هر شب تا سحر.
انوری (از فرهنگ فارسی معین).
رجوع به سنگ سبو شود

لغت نامه دهخدا

(سَ)

مسن. سان. فسان. حجرالمسن. سنگی که با آن چاقو و کارد تیز کنند. (یادداشت بخط مؤلف). سنگ ساب

لغت نامه دهخدا

سنگ و سبو

(سَ گُسَ)

همانند سنگ و سبو. کنایه از ناپایداری. فناپذیری. از بین رفتن:
نه من سبوکش این دیر رندسوزم و بس
بسا سرا که در این کارخانه سنگ و سبوست.
حافظ.
رجوع به سنگ شود

لغت نامه دهخدا

(سَ گِ نَ)

سنگ سفید که آنرا مرمر گویند. (غیاث) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

(کَ دَ / دِ)

سنگ ساینده:
گهی جانور بد رونده ز جای
بسینه زمین در بتن سنگسای.
اسدی.
زهر بقعه شدندی سنگ سایان
بماندندی در او انگشت خایان.
نظامی

لغت نامه دهخدا

(سَ گِ قَ)

سنگ که بر زبر قبر نهند و گاه بر آن نام صاحب قبر و تاریخ وفات بر آن نقر کنند. (یادداشت بخط مؤلف). سنگ لحد

لغت نامه دهخدا

(سَ سَ رَ)

دهی است از دهستان راستوپی بخش مرادکوه شهرستان شاهی. دارای 380 تن سکنه است. آب آن از چشمه. محصول آنجا غلات. شغل اهالی زراعت و مختصر گله داری است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 3)

لغت نامه دهخدا

(سَ گِ سُ)

نوعی از سنگ نرم که در بعضی بلاد هندوستان بهم رسد و نوعی از آن سفید هم باشد و آنرا در عرف هند بانسی خوانند و سرخ نرم تر از سفید بودن و معدن هر دو یکی است. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

تصویری از سنگ بست — تصویر سنگ بست

محکم

فرهنگ لغت هوشیار

سنگ صبور

((~ صَ))

سنگ اساتیری که غم های مردم را می شنید و غم خوار آنان بود (اصولاً سنگ به صبوری و تحمل مثل است)، مجازاً دوست شکیبا و دلسوز که به درد دل شخص گوش دهد

فرهنگ فارسی معین

از توابع تنکابن، از توابع دهستان خانقاه پی قائم شهر، قله ای به ارتفاع، ۰۵۰متر در کلاردشت، از توابع دهستان بیرون.، از دهستان بیرون بشم نوشهر

فرهنگ گویش مازندرانی

سنگ سیرو

نان خورشتی از سیر، تخم مرغ، زردچوبه، فلفل، سبزی الزوی خشک، نان

فرهنگ گویش مازندرانی

سنگلاخ، زمین پر از سنگ های ریز و درشت

فرهنگ گویش مازندرانی

با سنگ ساییدن، سنگی که کارد و چاقو را با آن تیز کنند

فرهنگ گویش مازندرانی

کشتزاری در شمال نارنج بن نوشهر که اکنون به منطقه مسکونی

فرهنگ گویش مازندرانی

سینه خیز

فرهنگ گویش مازندرانی